Sermo 21.

Paris, Mazarine 1026, fol. 48va-48vb

[marg] Sermo de eodem

Item de eodem

1. Tantum dic verbo et sanabitur puer meus, (Mt. VIII. 8). Iste centurio legerat forte illud propheticum: Misit verbum suum et sanavit illos. Sap. XVI. (12), Neque herba neque malagmamalagma] malagia Pm sanavit eos, set sermo tuus, Domine, qui sanat universa.

Notandum quod VII sunt verba Domini que si in corde peccatoris firmiter figantur, VII sanant in eo infirmitates spirituales, per quas VII peccata ¹⁵⁴⁸ mortalia designantur:

• De Primo verbo. Luc. XXIII. (34), Pater, dimitte illis, etc. Hoc verbum sanat inflaturam superbie que non vult dimittere proximo in se delinquenti. Contra Eccli. XXVIII. (3), Homo homini servat iram et a Deo querit medelam?
• De secundo verbo. Luc. XXIII. (43), Hodie mecum eris in paradiso. Hoc verbum sanat lepram invidie que consumet invidum cum videt bona alterius. Iob. (V. 14), Per diem incurrit tenebras. Certe Christus non invidit latroni si esset cum illo particeps in regno suo.
• De tertio. ¹⁵⁴⁹ Io. XIX. (26), Mulier, ecce filius tuus, etc. Hoc verbum sanat frenesim iracundie que non habet misericordiam, nec curat de patre, nec de [48vb]matre. Eccli. III. (18), Quam male fame est, etc. Ideo idem VII. (29), Honora patrem tuum, gemitus matris tue ne obliviscaris, etc. In Exo. (XX. 12), Honora patrem tuum et matrem tuam etc.
• De quarto. ¹⁵⁵⁰ Mt. XXVII. (46), Helii, Helii, etc, quod est Deus meus, Deus meus, ut quid dereliquisti me? Hoc verbum sanat paralisim accidie que facit hominem languere. Prov. XIII. (4), Vult et non vult piger, etc. Set certe, si ille qui peccatum non fecit, tot et tanta passus est pro nobis quod a Deo visus est derelictus, non debemus esse ociosi et negligentes ad bene operandum, et si non pro ipso, saltem ¹⁵⁵¹ pro nobis met ipsis.
• De quinto verbo. ¹⁵⁵² Io. XIX. (28), Sitio, salutem, scilicet animarum. Bernardus ¹⁵⁵³ : „O homo, non ait ‚doleo‘ set ‚sitio‘. Immemor est sui doloris, set non tue salutis.“ Hoc verbum sanat ydropisim avaritie, que plus sitit augmentum pecunie quam salutem anime proprie. Iob. XVIII. (9), Exardescet contra eum sitis. Eccli. XIIII. (9), Insatiabilis oculus cupidi, etc. Eccli ¹⁵⁵⁴ . XXIII. (22), Anima calida.
• De sexto verbo. Io. XIX. (30), Consummatum est. Hoc verbum sanat lupum gule quem nunquam dicit: sufficit. Prov. XXX. (15), Sanguissuge, id est diabolo, due sunt filie, scilicet gula et luxuria, vel avaritia, que dicunt ¹⁵⁵⁵ : Affer, affer. Mich. VI. (14), Tu comedes et non saturaberis, etc. Hec infirmitas que dicitur ¹⁵⁵⁶ malus lupus solet invadere divites et nobiles et semper vult habere gallinas etiam ¹⁵⁵⁷ albas ut dicitur. Ubi potest notari libido lecatorum. Bernardus ¹⁵⁵⁸ contra tales: «Vo. gu(la), etc.“ ¹⁵⁵⁹
• De septimo verbo. Luc. XXIII. (46), In manus tuas, Domine, commendo, etc. Hoc verbum sanat febrem luxurie que facit commendare ¹⁵⁶⁰ spiritum luxuriosi non in manus Domini, set in manus meretricis, sicut fecit Sampson Iud. XVI. (19) in manus Dalide. Ideo dicit Eccli. XLII. (12), In medio mulierum noli commorari, etc. Idem. IX. (12), Cum aliena muliere, etc. Prov. VI. (27), Nunquid potest homo abscondere ignem, etc.