Sermo 34.

Paris, Mazarine 1026, fol. 53rb-53va

[Marg] De eodem

Item de eodem

1. Domine adiuva me, (Mt. XV. 25) quasi dicat: Domine, tibi debetur servitium naturale, venale, gratuitum et violentum. Adiuva me. Hanc distinctionem quere in sermone: „Dominus meus, etc.“

Notandum quod dum mulier de longe ¹⁸⁸¹ clamaret: Miserere mei etc, (Mt. XV. 22), Dominus non respondit ei verbum. Set postquam de propre dixit: Domine, adiuva me etc, tunc primo Dominus respondit ei. ¹⁸⁸² Qui enim clamat 'adiuva', se cooperari innuit, et talem Dominus exaudit. Multi tamen sunt qui, in sterquilinio peccatorum iacentes, clamant ad Dominum et tamen parvum digitum ad se ipsos extrahendos de viciis Domino ¹⁸⁸³ non extenderent. ¹⁸⁸⁴ Tales sunt similes ranis, qui ¹⁸⁸⁵ existentes in lacu fetido, frequenter clamant et reclamant ac si vellent inde exire, tamen si se ¹⁸⁸⁶ eis aliquis appropinquat cupiens eos inde extrahere ¹⁸⁸⁷ , in profundo lacus se submergunt ¹⁸⁸⁸ ; sic et ipsi in profundo peccatorum. Talibus comminatur Dominus: Sopho. I. (12), Visitabo super viros defixos in fecibus suis. Iere. XLVIII. (11), Fertilis fuit Moab ab adolescentia sua et requievit in fecibus suis. Ioel. I. (17), Computruerunt iumenta, etc.

1. Set quid est hoc quod Dominus tantum distulit exaudire preces istius mulieris et maxime cum discipuli rogassent pro ea? Propter multa:Propter multa] Et notandum est quod propter multa P2

• Primo ut ita perfecte oraret ut exaudiri mereretur, quod patet cum dixit: Miserere mei, Domine, etc, Dominus ¹⁸⁹⁰ non respondit ei. Set cum dixit: Adiuva me, tunc primo respondit ei Dominus ut ipsum coadiuvemus. Coadiutores enim Dei sumus, I. Cor III. (9). ¹⁸⁹¹ Et ideo dicit Dominus: Mt. VII. (21), Non omnis qui dicit: Domine, Domine, corde scilicet tantum et ore, intrabit (in regnum celorum), etc. Suple: ¹⁸⁹² nisi addat ¹⁸⁹³ tertium „Domine” id est opus bonum, si tamen habeat locum et tempus operandi.
• Secundout de peccatis suis ¹⁸⁹⁴ amplius contereretur. Unde dicebant fratres Ioseph: Gen. XLII. (21), Merito hec patimur, quia peccavimus, etc.
• Tertiout diutius orando patientia eius probaretur. [53va] Luc. XI. ¹⁸⁹⁵ (9), Petite, et dabitur vobis, etc.
• Quarto ut fortius et ardentius Dominus rogaretur. Gregorius: ¹⁸⁹⁶ „Sancta desideria dilatione crescrunt. Si enim dilatione deficiunt, desideria non fuerunt.“
• Quintout ex difficultate exauditionis odium Dei incurrere vereretur. Iere. II. (19), Scito, et vide, quod malum et amarum est, etc. Eccli. XXI. ¹⁸⁹⁷ (1), Fili, peccasti?, etc.

1. Vel: Adiuva me de peccati angustia:

• Exeuntem quod notatur ibi: Ecce mulier Chananea a finibus illis, scilicet Tyri et Sydonis, egressa, (Mt. XV. 21). Tyrus angustia interpretatur ¹⁸⁹⁸ et significat mundum, propter angustiam et sollicitudinem mundanorum. Sydon venatio tristicie interpretatur ¹⁸⁹⁹ et significat venationem animarum quam faciunt demones in angustia mundi et paupertate et ¹⁹⁰⁰ in angustia temptationis. Ysa. XXIII. (2), Tyrus negociatio Sydonis. Sydones causa negociationis veniebant ad Tyrum. Sic demones venatores animarum in angustia et paupertate huius mundi venantur animas. De hiis finibus erat hec mulier ad Deum accedens egressa. ¹⁹⁰¹ Sic et tu, exi de peccatis ¹⁹⁰² si vis a Domino exaudiri. Ysa. XLVIII. (20), Egredimini de Babilone, fugite a Chaldeis.
• Misericordiam tuam implorantem. Ibi: ¹⁹⁰³ Miserere mei, etc, (Mt. XV. 22). Sic et tu, Luc. XVIII. (13), Deus propicius esto, etc.
• Infirmitatem consciencie ¹⁹⁰⁴ ostendentem. Ibi: Filia mea, etc, (Mt. XV. 22). Sic et tu: Gregorius: ¹⁹⁰⁵ „Vulnera clausa plus cruciant, set cum putredo que intus fervet eicitur, ad salutem dolor aperitur.“ Seneca: ¹⁹⁰⁶ „Si medicinam expectas, opportet ut ¹⁹⁰⁷ vulnus detegas.“
• Te verum Deum et hominem confitentem. Ibi: Adoravit eum, etc, (Mt. XV. 25). Ecce quod ipsum ¹⁹⁰⁸ verum Deum recognovit, quod eum verum hominem recognovit, notatur superius ¹⁹⁰⁹ cum dixit: Fili David. Sic et tu. Ro. X. (9), Si confitearis in ore tuo Dominum Iesum Christum, etc.
• In petitionemea perseverantem. Ibi: ¹⁹¹⁰ Adiuva me, etc, (Mt. XV. 25). Sic et tu: Luc. XVIII. (35) de ceco quem preteribat, etc. Et postea (Luc. XVIII. 39): Ipse vero multo (magis clamabat: Fili David, miserere mei), etc. ¹⁹¹¹ Luc. XI. (9), Petite, et dabitur vobis, etc.
• Vilitatem meam recognoscentem. ¹⁹¹² Ibi: ¹⁹¹³ Etiam, Domine, etc, (Mt. XV. 27). Sic et tu, ut possis dicere: ¹⁹¹⁴ Gene. XVIII. (27), Loquar ad Dominum meum, cum sim pulvis et cinis.