IV. – Ennodius Fausto

1. Anagnostici¹¹⁹⁶ fidem secutus, et suadae orationis sapore prouocatus, paene uitium esse credidi rem uirtutis et, dum plus sermonum diademata credo ualere quam conscientiam, culpam quam mens non agnoscebat, incurri. Non sic ceruis sibilo artificibus insidiis blandus uenator inludit, non ita pinnarum mentita formidinem discoloribus fucis ultro expetenda retia manus magistra conponit, quemadmodum me captum et sponte capistris ora porrigentem magnitudinis uestrae tenuere sermones. 2. Commissi nescius uobis inpugnantibus diu utrum essem innocens inquisiui. Aliud sentiebam de epistola uestra, aliud de proposito meo. Quis rogo fuit patrandi scelerissceleris tam uetustus admissor, qui purgationem crederet, si alieno se fateretur praecepto suo militare flagitio, cum nemo de se confessum iuste credere possit crimen¹¹⁹⁷ alienum ? Sed credo iuris et legum expertem fuisse personam et sola calliditate conpositam, cui etiam imitandi in scriptione aliena imaginem ueritatis usus indulgeat et proprietatis simulacrum lenocinia pudenda concilient. 3. Nolo cuiusquam nomen incessere nec contra conscientiam accusantis subire personam. Sufficit pudorem meum in statione constitui : alios iactent incerta uentorum. Ego tamen, etsi inperare talia calcaribus amatae lectionis adigerer, patriarcharum me imitatione defenderem. Furto Iacob primogeniti fratris uicit aetatem : cuius beneficio principatum obtinuit, quem natura non dederata (cf. Gen. 27).

4. Dauid dum lustraret deuia studio fugae et angusta terrarum, propositionis panibusa (cf. Ex. 25, 30) famem depulit et contra legis uetita, quae minores habet aculeos, esuriem corporis effugauitb (cf. 1 Samuel 21, 2-7). Ego inediam, quam de diuinis libris anima inpastus conceperam, marcentibus diu debui tolerare uisceribus, donec concepta lues ad uitalia secreta percurreret ? Daniel propheta diuina dogmata regiis subduxit penetralibus; quae ad instructionem suam pudicus et imitandus raptor adiunxit. 5. Quid iuuat ire per singula, cum ad munimen¹¹⁹⁸ inpugnatae una sufficiat de commemoratis persona conscientiae, quae tamen uerecundiae suae et naturali ut ita dixerim debilitati ante necessaria petitione prospexit ? Nam et si sum post negationem, qui me reum fecerim, aestimate. 6. Doctorem Libycum adseritis sublata a piri poma fleuisse. Merito lamentis expiandum est, quod cum pudoris dispendio uenter adquirit. Vilia fuerint forte quae sustulit aut negligentia aut usu aut tempestate peritura, non fuit culpa uacuus tamen iuxta Apostolumc (cf. Paul, Rom. 2, 21), raptor : carnem quam animam plus amauit. 7. Tobias propheta huiusmodi commissoribus occurrit et diuina uoce testatur dicens : ‘non licet nobis aliquid manducare furtiuumd’ (cf. Tobie, 2, 21).Cum dixisset manducare, non dixit : non licet nobis aliquid lectitare furtiuum. Iosiam, ut narrat historia, subrepta papyrus instruxite (cf. II Rois, 22-23).Ego homuncio hoc non facerem, quem uos contra ingenii uires ad scientiam diligendam

diligendam uerborum¹¹⁹⁹ stimulis foditis ? 8. Sed reuertor ad uirum optimum, praefati, quantum scribitis, sceleris admissorem, qui in utraque parte fidem uiolans nec uos securitate nec me facti, si scripsi, perfectione donauit. Contingat mihi, salua magnitudine uestra, coram posito secundum mandata Dei, tanti uiri, prout habet animus meus, terga mulcare.