1. Dum1320 fauos loqueris et per domos cereas eloquentiae nectare liquentis elementi mella conponis, peregrinum labiis meis saporem epuli diuitis infudisti, Herculei certaminis et triumphalium Anthei casuum faciens mentionem. Sic se equidem exercita litterarum gymnasiis palestra dilucidant, sic madefacta studiorum oleo loquendi artificiis oris membra submittunt. 2. Sed noluissem, fateor, illius, ut aiunt, pugnae commemoratione morderi. Antheum fabella senior, ne elisus uinceret, matris solacium, postquam coepit non cadere, loquitur perdidisse ; qui per callidi hostis fabricam fertur stando esse superatus et in pectore animam posuisse certantis. Res scilicet daedala memoratu, sed amicitiarum indigna proposito. 3. Nos nempe memini foederis certamina suscepisse, sed per quae mutuae uincamus caritatis officiis, ut, dum inter huiusmodi luctamina nitimur, et uinci ambo optemus et uincere. Nobis per communia pectorum secreta uiuendum potius quam obeundum est, matris ecclesiae ope sociatis, quae utrosque, ut uera loquamur,loquamur, fidei ubere lacte pascit altrici. 4. Cessent1321 anilium commenta poetarum, fabulosa repudietur antiquitas. Status innocens ruinae nequaquam misceatur alterius. Nobis, si placet in nouellum usum maiorum exempla reuocare, potius Pyladis et Orestis, Nisi et Euryali, Pollucis et Castoris, si nihil his clandestinorum actuum decerpit obscenitas, conuenit gratiae meminisse uel fidei. Quos inter se ita concors animorum deuinxit aequalitas, ut horum, dum duos expetitus cum amicis iuuaret interitus, alter amico uitam pretio suae mortis adferret. 5. Ista sunt digna memoria, quotiens inter nouos concordiae nexus, udo, ut ita dixerim, animorum libro caespitibus ualidis fetura nobilis iuncta maritatur. Illae mentes promittunt poma concordiae, quae quid in cultura sudoris sit opus agnoscunt. Gaudeo tamen, quod iam indissolubili societate moribus iungimur et ab ostio affectionis per examinis lancem caritatis incrementa pensamus.