XV. – Ennodius Euprepiae

1. Caelestis¹⁷⁸⁹ dispensatione mysterii uno tempore mihi sororis, Lupicino refusus est matris affectus, et geminae copula necessitudinis peregrinantem recipere meruit post interualla pietatem. Reuixisti apud nos post dilectionis quem procuraueras obitum, beneficio litterarum. 2. Vidimus amorem quasi de quadam sepultura surgentem. Inauspicato nobis incolumitatis uestrae nuntius adcessit auditu, quam credebamus per contemptum nostri uiuentem busta conplesse. Credimus te dura perpessam, sed confitemur inrogasse durissima. Quod sustinuisti, commune cum bonis est : cum crudelibus, quod fecisti. Vbinam gentium materna hactenus cura delituit ? Ubi quod fratri debebatur, errauit ? Ad longiora animus tuus quam corpus abscesserat. 3. Si te ad ultima terrarum confinia peregrinationi socia dispulisset aduersitas, illic sequi debuit germanae fides et sollicitudo genitricis. Sed in occasu solis, cui proxima fuisse narraris, frigidum pii amoris pectus habuisti. Si imitata fuisses aetherei sideris circa debitam diligentiam defectum feliciter renascentem, feriatum aa gratia¹⁷⁹⁰ non perpetuo animum gessisses. 4. Suscepisti mentem prouincialium, quos adisti. Mutasti regionem et propositum pietatis abdicasti. Nam abiurans Italiae communionem, non solum circa amicos, sed etiam circa interna pignora reppulisti. Postremo animae tibi mutatio adcessit cum mutatione telluris. 5. Quam timeo quod longis incuriam tuam incesso conloquiis ! Quid offensa faciet, quae inlaesa contempsit ? Dedi iustum dolorem studiis non amantis : quae te innocentem faciant, causas ingessi. Sed exprobratio ista, si per se respiciatur, aspera est, si origo eius inquiratur, omni dulcedinis melle condita. Grauiter fert circa caritatem negligentiam, qui parentis silentium liber accusat. Poteris errata corrigere, si praesentia non uales, scriptione multiplici. 6. Salutis ergo gratiam praesentans quaeso, ut mei memineris, qui preces tuas circa communem filium et uota praecessi. Ante enim quid debuissem consideraui, quam quid uelles agnoscerem. Tu deum religione placa et precum circa nos adsiduitate conpone, qui intentionem meam in eius profectum et cordis secreta respiciat, ut quod ego labore polliceor, ille praestet auxilio.